قرآن؛ حافظ و نگهدار کتب آسمانی پیش از خود است
تاریخ انتشار: ۲۳ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۹۴۷۲۲۲
علی‌اکبر توحیدیان، دکترای علوم قرآن و حدیث و پژوهشگر قرآن طی سلسله گفت‌وگوهای قرآنی ویژه این ماه با موضوع «حیات قرآن از ازل تا ابد»، مرحله حضور قرآن در کتب آسمانی پیامبران پیش از ختمی مرتبت(ص) را بررسی می‌کند.
راجع به مرحله حضور قرآن در کتب آسمانی پیامبران پیش از ختمی مرتبت(ص) توضیح دهید. در کدام یک از کتب آسمانی به نام قرآن اشاره شده است؟
در شرح حضور قرآن در کتب آسمانی پیامبران پیش از ختمی مرتبت(ص) از سه منظر می‌توان موضوع را تبیین کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
از منظر اول، تحقیقات نشان می‌دهد که نامی از قرآن یا اوصاف آن در سایر کتب آسمانی نبوده و نیست. از منظر دوم، براساس تحقیقات انجام‌شده، نام و اوصاف پیامبر خاتم(ص) در تورات و انجیل وجود دارد و با وجود تحریفاتی که در این دو کتاب آسمانی صورت گرفته است، اوصافی از پیامبر اکرم(ص) در آنها یافت می‌شود که قابل تطبیق بر فرد دیگری نیست. در چند فصل و آیه از انجیل، نام «محمدئیم» آمده است؛ از جمله فصل ۵، آیه ۱۶ از کتاب غزل غزل‌ها (غزل‌های سلیمان)، «پارقلیطا» که معرب «پاریکلتوس» به معنای ستوده و در عربی، احمد و محمد است، در انجیل وجود دارد.
آیات متعددی از قرآن مجید تصریح می‌کند که اهل کتاب یعنی یهود و نصارا هم‌عصر با نزول قرآن، خاتم‌النبیین(ص) را می‌شناختند و از اوصاف ایشان از طریق کتاب‌های آسمانی خود مطلع بوده‌اند. از این نظر هم آنها در قرآن مورد سرزنش قرار گرفته‌اند که ما به بخشی از آنها اشاره خواهیم کرد. البته اسناد و شواهد تاریخی به‌ویژه در شأن نزول بعضی از آیات قرآن مجید نیز حاکی از اطلاع علمای اهل کتاب از رسالت پیامبر اکرم(ص) و ظهور دین اسلام است که بعضاََ برای امتحان کردن پیامبر(ص) و ارزیابی صحت نبوت ایشان به خدمتشان مشرف می‌شده‌اند.
در توضیح منظر سوم باید عرض کنم که در قرآن کریم، اسامی تورات، زبور و انجیل بارها آمده است و اصل آنها مورد تصدیق قرآن واقع شده‌اند که به این دسته از آیات هم اشاره‌ای خواهیم کرد.
آیاتی از قرآن مجید مؤید این معناست که نام و اوصاف پیامبر اکرم(ص) در تورات و انجیل آمده است. قرآن بارها در مذمت یهود و نصارا این نکته را متذکر شده که آنها پیامبر اسلام(ص) را حتی در حد فرزندان خویش می‌شناختند: «الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یَعْرِفُونَهُ کَمَا یَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ...» (١۴۶/ بقره)، ولی پس از روشن شدن حقانیتش، به‌دلیل منافع شخصی و دنیوی از پیروی او سر باز می‌زدند؛ برای مثال می‌توان به این آیات اشاره کرد: بقره/ ۸۹ و ۱۴۶، آل‌عمران/ ۸۱، انعام/ ۲۰، اعراف/ ۱۵۷، توبه/ ۱۱۱، فتح/ ۲۹ و صف/ ۶.
در خطبه الوسیله از امام علی(ع) آمده است: «و ما من رسول سلف و لانبی مضی الّا و قد کان مخبراََ ََامته بالمرسل الوارد من بعده و مبشراََ برسول الله(ص)...؛ هیچ پیامبری نبوده جز آنکه مردم را به پیامبر بعد از خود بشارت داده و همه پیامبران به نبوت حضرت محمد(ص) بشارت داده‌اند.» (کافی، ج ۸، ص ۲۵، ح ۴)
به نظر شما چرا خداوند در قرآن به نام سایر کتب آسمانی نظیر تورات و انجیل اشاره می‌کند؟
بخشی از آیات قرآن مجید تورات و انجیل را تصدیق می‌کند، مانند بقره/ ۸۹، آل‌عمران/ ۳، مائده/ ۴۶ و ۴۸، صف/ ۶. این تصدیقات به معنای ابقای انجیل و تورات برای همیشه نیست، بلکه به معنای هماهنگی محتوای همه کتاب‌های آسمانی است. ضمن اینکه فقط تأییدی بر بخش‌های تحریف‌نشده این کتب به شمار می‌رود. لازم به ذکر است که قرآن به جزئیات نزول انجیل اشاره‌ای نکرده، ولی به جزئیات نزول تورات اشاراتی دارد.
انجیل به زبان یونانی و شاید فارسی به معنای بشارت، یعنی خبر شادی‌آور و مسرت‌بخش و تورات کلمه‌ای عبرانی به معنای شریعت و تعلیم است. از نظر قرآن، انجیل درواقع تصدیق‌کننده تورات محسوب می‌شود: «وَإِذْ قَالَ عِیسَی ابْنُ مَرْیَمَ یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ إِنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْکُم مُّصَدِّقًا لِّمَا بَیْنَ یَدَیَّ مِنَ التَّوْرَاةِ...» (صف/ ۶) در همین آیه، بشارت آمدن پیامبر اسلام(ص) هم ذکر شده است: «...وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ یَأْتِی مِن بَعْدِی اسْمُهُ أَحْمَدُ...» به عبارت دیگر، حضرت عیسی(ع) و کتابش انجیل، واسطه‌ای بین دو دعوت الهی هستند که رسولانش، حضرت موسی(ع) و حضرت محمد(ص) نام دارند.
آیات ۴۶ و ۱۱۰ سوره مبارکه مائده نیز بر تصدیق تورات در انجیل تصریح کرده است. با اینکه مسیحیان به چهار انجیل (مرقس، یوحنا، متی و لوقا) اعتقاد دارند، قرآن در همه جا از انجیل یعنی به‌صورت مفرد نام برده و فقط آن را مورد تصدیق و واقع‌نمایی قرار داده است. در آیات گوناگون قرآن بر تحریف عهدین جدید و قدیم، تورات و انجیل تصریح شده که از آن جمله می‌توان به بقره/ ۷۵ و ۱۴۶، آل‌عمران/ ۷۸، نساء/ ۴۶ و انعام/ ۹۱ اشاره کرد.
تفوق قرآن بر سایر کتب آسمانی چیست؟
روایات متعددی وجود دارد که می‌گوید همه کتب آسمانی که ۱۰۴ کتاب است، از صحیفه‌های آدم(ع)، صحف ابراهیم(ع)، ادریس(ع)، تورات موسی(ع)، زبور داوود(ع) و انجیل عیسی(ع) تا قرآن عزیز، همگی در ماه مبارک رمضان نازل شده‌اند و این ارزش معنوی و ملکوتی این ماه بزرگ و بی‌نظیر را می‌رساند و همان‌گونه که خداوند متعال می‌فرماید، قرآن بر همه آنها «مُهَیمِن» است: «وَأَنْزَلْنَا إِلَیْکَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِمَا بَیْنَ یَدَیْهِ مِنَ الْکِتَابِ وَمُهَیْمِنًا عَلَیْهِ...» (مائده/ ۴۸).
مهیمن از هیمنه به معنای تسلط همراه با مراقبت و نگهداری گرفته شده و یکی از اسمای حسنای الهی هم «مهیمن» است: «هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَکَبِّرُ...» (حشر/ ۲۳). بنابراین نقش قرآن در مقایسه با سایر کتب آسمانی، مشابه نقش خداوند است؛ یعنی هم استیلا، تسلط، اشراف، برتری و فوقیت دارد و هم حافظ و نگهدار آنهاست.
همچنین یکی از القاب قرآن مجید، «ام‌الکتاب» است که سه بار در خود قرآن آمده: آل‌عمران/ ۷، رعد/ ۳۹ و زخرف/ ۴. مفسران معانی و مصادیق گوناگونی برای ام‌الکتاب گفته‌اند؛ ۱ ـ آیات محکم قرآن (محکمات) ۲ ـ اصل و اساس علم خداوند ۳ ـ سوره حمد ۴ ـ لوح محفوظ ۵ ـ معانی فلسفی و حکمی که فلاسفه و حکما درباره عقول کرده‌اند و از بحث ما خارج است. ۶ ـ «ام» به معنای مشهور یعنی مادر. به عبارتی قرآن، مادر کتاب‌های آسمانی دیگر است، به‌طوری که جمیع کتب آسمانی از قرآن استنساخ می‌شود. معنای ششم محل بحث ماست، رابطه مادر و فرزندی را برای قرآن و سایر کتب آسمانی می‌رساند و قابل تأمل است. ضمن اینکه با معانی دیگر هم قابل جمع بوده و هر کدام از منظری درست و قابل قبول است.
منبع: ایکنا (خبرگزاری بین‌المللی قرآن)منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: قرآن کریم ادیان الهی رسول خدا تورات و انجیل قرآن مجید آل عمران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۹۴۷۲۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حکمت عفاف و حجاب در ادیان آسمانی
مسئله عفاف و حجاب مورد تأکید کتب آسمانی و آموزه‌های انبیای الهی است. نمونه‌های متعددی از مسأله حجاب در کتب مقدس مسیحیان و یهودیان ذکر شده است. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حجاب معادل تحفّظ نسبت به مواجهه‌ی غیر اصولی با افراد غریبه و یا دوری از نگاه آنهاست. این مسئله ریشه در فطرت و ذات پاک انسان‌ها دارد. در واقع انسان هر اندازه به سمت تقویت ایمان به خدا حرکت و از خطاها وگناهان دوری کند، به همان میزان بر عفت و حیای او اثر مثبت می‌گذارد و فرد مؤمن به صورت خودکار علاقه دارد در دید نامحرمان نباشد، اما همین که از خدا فاصله گرفت، به مرور زمان تقیدات خود را کنار می‌گذارد و این امر سبب می‌شود به تدریج از ارزش‌هایی مثل حیا و حجاب فاصله بگیرد.
از این روست که مسئله عفاف و حجاب مورد تأکید کتب آسمانی و آموزه‌های انبیای الهی است. نمونه‌های متعددی از مسأله حجاب در کتب مقدس مسیحیان و یهودیان ذکر شده است. در رساله پطرس آمده است «همچنین ای زنان، شوهران خود را اطاعت نکنید تا اگر بعضی نیز مطیع کلام نشوند، سیرت زنان ایشان را بدون کلام دریابد * چون که سیرت طاهر و خدا ترس شما را ببینند * و شما را زینت ظاهری نباشد، از بافتن موی و متحلّی شدن به طلا و پوشیدن لباس * بلکه انسانیت باطنی، قلبی در لباس غیر فاسدِ روح حلیم و آرام که نزد خدا گرانبهاست* زیرا بدین گونه، زنان مقدسه در سابق نیز که متوکّل به خدا بودند، خویشتن را زینت و شوهران خود را اطاعت می‌کردند * مانند ساره که ابراهیم را مطیع بود و او را آقا می‌خواند و شما دختران او شده‌اید. (انجیل، رساله پطرس رسول، باب سوم، فقره (1-6) همچنین در رساله پولس چنین آمده است «و همچنین زنان، خویشتن را بیارایند به لباس مزین به حیا و پرهیز، نه به زلفها و طلا و مرواید و رخت گرانبها، بلکه چنانکه زنانی را می‌شاید که دعوی دینداری کنند به اعمال صالحه. (رساله پولس به تیمونائوس، باب دوم، فقره 9 و10)
میزگرد| درباره حجاب طوری برخورد نکنیم جوان‌مان دین‌گریز شود / خصلتی که اجر شهید را داردنزدیک به این نوع دعوت نسبت به عفاف و حیا را در قرآن با تعابیر دیگری می‌یابیم. خداوند در آیه31 سوره نور خطاب به پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله می‌فرماید «وَ قُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَیَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَلْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُیُوبِهِنَّ وَلا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِی إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِی أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِینَ غَیْرِ أُولِی الإرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِینَ لَمْ یَظْهَرُوا عَلَى عَوْرَاتِ النِّسَاءِ وَ لا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ مَا یُخْفِینَ مِنْ زِینَتِهِنَّ وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِیعًا أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ»؛ یعنی «و به زنان با ایمان بگو: چشمان خود را از آنچه حرام است فرو بندند، و شرمگاه خود را حفظ کنند، و زینت خود را مگر مقداری که پیداست [در برابر کسی] آشکار نکنند، و ] برای پوشاندن گردن و سینه [مقنعه‌های خود را به روی گریبان هایشان بیندازند و زینت خود را آشکار نکنند مگر برای شوهرانشان، یا پدرانشان، یا پدران شوهرانشان، یا پسرانشان، یا پسران شوهرانشان، یا برادرانشان، یا پسران برادرانشان، یا پسران خواهرانشان، یا زنان [هم کیش خود] شان، یا بردگان زر خریدشان، یا خدمتکارانشان از مردانی که ساده لوح و کم عقل اند و نیاز شهوانی حس نمی‌کنند، یا کودکانی که [به سنّ تمیز دادن خوب و بد نسبت به امیال جنسی] نرسیده‌اند و زنان نباید پاهایشان را [هنگام راه رفتن آن گونه] به زمین بزنند تا آنچه از زینت‌هایشان پنهان می‌دارند [به وسیله نامحرمان] شناخته شود. و [شما] ای مؤمنان، همگی به سوی خدا بازگردید، امید که رستگار شوید.»
کارنامه 40 ساله عفاف و حجاب (1)| یوسف نبی چرا گرفتار گناه نشد؟ / برای اصلاح عفاف و حجاب مردم را تکریم کنیمدر این آیه چند دعوت از سوی خداوند انجام شده است: فروبستن چشم، حفظ عفت، پنهان کردن زینت، دسته‌جات محارم و توبه؛ رعایت تمام این مسائل شرعی سبب می‌شود انسان به فلاح و رستگاری برسد. این مسئله یکی از حکمت‌های حفظ عفاف و حجاب است؛ یعنی انسان مؤمنی که قصد دارد به رستگاری برسد، این رستگاری در رعایت عفاف و حجاب اوست و در واقع حجاب، مسیر رسیدن به رستگاری را برای انسان مؤمن هموار می‌کند و او را به درجات عالی در دنیا و آخرت می‌رساند. این امر همان حکمتی نهفته در سایر کتب آسمانی در راستای دعوت به رعایت عفاف و حجاب است.
در اوج بانوانی که در پرتو این خصلت مسیر رستگاری را در دنیا و آخرت پیمودند، حضرت مریم و حضرت زهرا سلام‌الله علیهما و برخی از بانوان شاخص تاریخ بودند. بنابراین با مرور سیره آن بزرگواران می‌توان تبیین بهترین از خصلت عفاف داشت. هرچند مسیحیت در سده‌های گذشته مسیر انحراف را پیمود و با پیروی از مدرنیته حجاب از نماد مریم مقدس (س) برداشت تا مقدمات افول خود را رقم بزند.
انتهای‌پیام/
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است